Γενικά
Τα τελευταία χρόνια το απαράβατο δόγμα της επίτευξης οστικής ενοποίησης (fusion) μετά από κάθε σχεδόν επέμβαση στη σπονδυλική στήλη, άρχισε να αναθεωρείται αφού παρατηρήθηκε στροφή 180 μοιρών στη χειρουργική πρακτική της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης με την εμφάνιση των τεχνητών αυχενικών δίσκων.
Η χρήση των εμφυτεύσιμων αυτών υλικών βασίζεται στη λογική της διατήρησης της κινητικότητας μεταξύ δύο γειτονικών σπονδύλων και όχι στην πλήρη κατάργησή της,
Δυστυχώς όμως η εμφάνιση των τεχνητών δίσκων σήμανε την σημαντική παράταση του απαιτούμενου χειρουργικού χρόνου καθώς και απαιτήσεις περαιτέρω εκπαίδευσης των χειρουργών.Τα προβλήματα αυτά άρχισαν να λύνονται προσφάτως με την εμφάνιση τεχνητών αυχενικών δίσκων που τοποθετούνται γρήγορα και εξ’ ίσου εύκολα με τα παραδοσιακά εμφυτεύματα.
Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν πως η χειρουργική του τεχνητού αυχενικού δίσκου δεν απαιτεί πλέον ούτε παρατεταμένους χειρουργικούς χρόνους ούτε παρατεταμένες περιόδους αποθεραπείας αφού ο αυχένας δεν ακινητοποιείται με περιλαίμιο και οι ασθενείς μπορούν σχεδόν άμεσα να επιστρέψουν στην εργασία τους.
Τεχνική
Η τεχνική αυτή εφαρμόζεται μέσω μιας μικρής εγκάρσιας τομής στο λαιμό (συνήθως δεξιά) όπως ακριβώς και στην περίπτωση της αυχενικής δισκεκτομής.
Ακολουθεί η αφαίρεση του πάσχοντα αυχενικού δίσκου με τη βοήθεια μικροσκοπίου.
Στo δημιουργούμενο κενό τοποθετείται ο τεχνητός αυχενικός δίσκος ο οποίος σταθεροποιείται στο σώμα του υπερκείμενου σπονδύλου με τη βοήθεια δύο βιδών.
Η πλαστική αποκατάσταση του τραύματος χωρίς τη χρήση εξωτερικών ραμμάτων αποδεσμεύει άμεσα τον ασθενή από την ιατρική παρακολούθηση αφού δεν απαιτείται πλέον ούτε η κλασσική επίσκεψη στο γιατρό για την αφαίρεση ραμμάτων κατά την όγδοη μετεγχειρητική ημέρα.
Η μετεγχειρητική παρακολούθηση πραγματοποιείται με απλές ακτινογραφίες του αυχένα τον πρώτο, τον τρίτο, τον έκτο και το δωδέκατο μετεγχειρητικό μήνα.
